Święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny – obchodzimy 25 marca, czyli dokładnie na dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem. Papież Jan Paweł II ustanowił ten dzień Dniem Świętości Życia. „Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili jego istnienia” (Jan Paweł II „Evangelium vitae”). Świętość każdego ludzkiego życia, szczególnie tego bezbronnego i zagrożonego obliguje nas niejako do nieustannej troski o nie. „Bronić życia i umacniać je, czcić je i kochać – oto zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi.” (Jan Paweł II „Evangelium vitae”).  W tym dniu podejmowane jest właśnie modlitewne dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Idea Duchowej Adopcji wzywa do podjęcia modlitewnego wołania w intencji ocalenia zagrożonego życia w łonie matki i duchowego towarzyszenia narodzonemu już dziecku, aby mogło wieść godziwe życie. Modlitwa ta jest zobowiązaniem konkretnej osoby (lub czasami całej rodziny) wobec poczętego dziecka, którego imię znane jest jedynie Bogu. Jej formą jest krótka codzienna modlitwa, zamieszczona poniżej oraz jedna tajemnica różańca odmawiana przez dziewięć miesięcy i ewentualnie podjęte dodatkowe postanowienia.

1. Rozważanie jednej tajemnicy różańcowej
Można rozważać codziennie inną tajemnicę, od Zwiastowania po ostatnią chwalebną, można także modlić się dziesiątką różańca, rozmyślając przez tydzień nad jedną tajemnicą.

2. Modlitwa:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

3. Dodatkowe postanowienia
Dodatkowymi postanowieniami mogą być np. częsta spowiedź i Komunia święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, koronki…).

Owoce duchowej adopcji
Przede wszystkim, jak wierzymy, owocem jest urodzenie się dziecka, wybłagane u Boga wytrwałą modlitwą, jak również możliwość realizowania daru życia jaki ono otrzymało w godziwych i sprawiedliwych warunkach. Modlitwa wielu ludzi wyprasza również dar nadziei i wiary w sercach matek, które odkrywają w sobie powołanie do macierzyństwa odzyskując wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom.
Duchowa adopcja jest również modlitewną, a więc najbardziej skuteczną reakcją i odpowiedzią na głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Jako bardzo konkretny i bezinteresowny osobisty dar (modlitwy, ofiary, post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając ich do postrzegania miłości i płciowości oczyma Boga. Duchowa adopcja ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może też stać się czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

Prywatne przyrzeczenia
Prywatne przyrzeczenia przeznaczone są szczególnie dla osób chorych. Trzeba odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.

Co TY możesz zrobić w obronie życia?
Rozważając tajemnicę wielkiej miłości, jaką obdarzył nas Bóg zsyłając nam Swego Syna, nie sposób nie dostrzec pochylającego się Jezusa nad ubogimi, chorymi, grzesznikami. Miłość Chrystusa do nas wyraża się również w trosce nad dzisiejszym człowiekiem, skołowanym problemami życia, a także nad człowiekiem jeszcze nie narodzonym – Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili.