Obecny kościół parafialny – dzieło ojca mgr. inż. arch. Alfonsa Kupki OMI – jest budowlą o ciekawej sylwetce sześcianu o wymiarach 23 na 28 m i wysokości 13 m. Ponad 1/3 ścian stanowią przeszklenia – przepiękne witraże na ścianie frontowej i obu bocznych.

Na zewnątrz kościół został pokryty białym tynkiem szlachetnym. Dach świątyni wieńczy attyka z okładziny niebieskiego marglitu.* Dzwonnica wolnostojąca o wysokości 25 m dostosowana jest do stylu kościoła.

Wnętrze świątyni jest przestrzenne i maksymalnie funkcjonalne, aczkolwiek skromne. Chór podwyższony z elektronicznymi organami z piszczałkowym prospektem, ołtarz ustawiony centralnie, sufit zaś został wykończony drewnem modrzewiowym. Piękno wnętrza podkreśla dominująca nad prezbiterium figura Chrystusa Króla Wszechświata – autorstwa prof. Józefa Petruka. Na głównej ścianie prezbiterium znajdują się jeszcze: figura M. B. Fatimskiej w przypominającej słońce mandorli, chrzcielnica z wykonaną z brązu figurą św. Jana Chrzciciela projektu mgr inż. Małgorzaty Trochelepszej oraz popiersie św. Eugeniusza. Uwagę zwraca również, doskonałe w swej formie, kuliste Tabernaculum, ornamentyką nawiązujące do symboliki eucharystycznej.

Pod chórem znajdują się figury: św. Józefa i św. Antoniego oraz dwie tablice: jedna upamiętniająca budowniczego obecnego kościoła, ówczesnego proboszcza – śp. o. Kazimierza Czarneckiego OMI a druga ku czci bł. Edmunda Bojanowskiego.

Jedna z dwóch bocznych nisz przy schodach prowadzących na chór została niedawno adaptowana na Kaplicę Bożego Miłosierdzia, w której, obok cudownego obrazu „Jezu ufam Tobie”, znajdują się relikwie św. Faustyny i św. Brata Alberta. Do wystroju kaplicy należą również kopie obrazów przedstawiających oboje świętych pędzla p. Bożeny Kaczmarek.

W dolnym kościele, który funkcjonuje zasadniczo w okresie zimowym, na uwagę zasługują liczne wota składane ku czci Miłosierdzia Bożego i Matki Bożej Fatimskiej.

Dawne salki katechetyczne służą dziś licznym organizacjom parafialnym. Po przeprowadzonym remoncie wszystkie te pomieszczenia odzyskują ciepło i nabierają życia. Na ostatnim, drugim piętrze znajdują się: salka dla młodzieży, gdzie swoje spotkania ma m.in. grupa Niniwa oraz mała, przytulna salka, którą zagospodarowała redakcja „Chrystusa Króla”. Na tejże kondygnacji, tuż obok salki redakcyjnej jest jeszcze malutkie pomieszczenie dla parafialnej „Caritas”.

* W ostatnich latach wygląd fasady kościoła uległ zmianie. Po ociepleniu ścian warstwą styropianu, nałożono nań tynki w dwóch odcieniach brązu. Zatem okładzina attyki z niebieskiego marglitu została zastąpiona (przykryta) ciemnobrązowym tynkiem.